Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Περιμένω τόσες μέρες να πάω θάλασσα, να βουττήσω και να μαυρίσω λλίο. Πάω εχτές με μια χαρά, ξαπλώνω στο κρεβατάκι και αρχίζω να απλώνω το αντηλιακό. Ώσπου να τελειώσω, άρχισε να ψιχαλίζει. Ώσπου να το πάρω απόφαση πως μια ζωή άτυχη θα είμαι και να μαζέψω τα πράματα μου, τα νερά εδυναμώσαν και εγίνηκα όπως τον κάττο τον βρεμένο. Ήταν τόσο ωραία η πρώτη φορά στη θάλασσα για φέτος. .NOT!

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Ετέλειωσα επιτέλους. Το κεφάλαιο σχολείο έκλεισε για μένα. Ένα νέο με περιμένει, αυτό των σπουδών. Εδώ και ένα μήνα, δεν εκοιμήθηκα μια νύχτα παραπάνω που πέντε ώρες λόγω άγχους. επίεννα στις εξετάσεις και εσκέφτουμουν ότιδήποτε εκτός που κείνο που έπρεπε να γράψω. την πρώτη φορά, στα νέα εσκέφτουμουν πόσο εταίριαζε σε αυτή την περίπτωση το σλόγκαν της νέας διαφήμισης της nike "Write the future". Μόλις έπιασα το γραπτό και άρχισα να λύω τις ασκήσεις, εσκέφτουμουν ότι αν έπαιζα σε μιούζικαλ τωρά θα ετραγουδούσα το "I will survive". Σε κάθε εξέταση τα τελευταία λεπτά πριν να φκω που την τάξη αντί να θωρώ το γραπτό για να εντοπίσω τις απροσεξίες που ανακάλυπτα μετά, εσκέφτουμουν τι φαί εν να φάω γιατί ήμουν πάντα φυρμένη της πείνας. στο τελευταίο δε γραπτό που ήταν και το βατερλώ μου, εκάθουμουν και εφαντάζουμουν τον διάλογο που θα είχα με τον καθηγητή μου μόλις ετέλειωνα και πως θα εξηγούσα πως εν εθυμούμουν τίποτε και εν έγραψα αρκετά για να ικανοποιήσω τις μεγάλες προσδοκίες του. Μόλις εδυσκολεύκουμουν σε μια άσκηση, εσκέφτουμουν αμέσως τον καλύτερο μου φίλο που εκάθετουν δκυο τάξεις παρακάτω και σίγουρα ήταν στην ίδια κατάσταση με μένα. Στο κάτω κάτω μαζί εμιλούσαμε συνέχεια στο τηλέφωνο αντί να θκιαβάζουμε. Ότι εγίνηκε εγινήκε. Άλλωστε, το moto μου είναι το κάθε εμπόδιο για καλό. Ελπίζω από το σεπτέμβρη να σας γραφω που νέα βάση.